لایدرا، پالمن والیک[۱] (۲۰۰۷) بیانگر رابطه مثبت رگه مقبولیت با پیشرفت تحصیلی است. پرموزیک وفورنهام (۲۰۰۳) نشان دادندکه بین رگه مقبولیت و غیبت در کلاس درس رابطه منفی وجود دارد وارتباط مقبولیت با رفتار مثبت در کلاس مستقیم (مثبت) است.

۲-۶- پیشینه تحقیق

واگرمن و فاندر[۲] (۲۰۰۷) در پژوهش خود به این نتیجه دست یافتند که رابطه مثبتی بین وظیفه شناسی با پیشرفت تحصیلی وجود دارد.

پتسکا[۳] (۲۰۰۶) چهار دلیل را برای تبییین این رابطه مثبت ذکر می‌کند. ۱-این افراد وقت زیادی را صرف انجام تکالیف خود می‌کنند۲-اطلاعات بیشتری در مورد شغل آینده خود کسب می‌کنند. ۳-هدفهایی را برای خود تعیین می‌کنندو در جهت رسیدن به آنها پافشاری و تلاش زیاد از خود نشان می‌دهند. ۴-درهر زمینه ای همواره بیش از آنچه نیاز است تلاش می‌کنند.

یافته‌‌های پژوهش ایزدی و رجبعلی (۱۳۸۶) نشان می‌دهد که هر یک از سبک‌‌های یادگیری با ویژگی شخصیتی خاصی ارتباط دارد و این ارتباط و تناسب بین ویژگی‌‌های شخصیتی و سبک‌‌های یادگیری باعث می‌شود که یادگیرندگان بهتر مطالب درسی را بیاموزند و از خود و یادگیریشان احساس رضایت کنند و این خود موجب تشکیل یک خودپنداره مثبت در یادگیرندگان می‌شود. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری در مورد رابطه سبک‌‌های یادگیری و ویژگی‌‌های شخصیتی با عملکرد تحصیلی به روش مرحله ای نشان داد که بهترین متغیر‌های پیش بین برای عملکرد تحصیلی دانش آموزان از بین چهار سبک یادگیری و پنج ویژگی شخصیتی به ترتیب، ویژگی شخصیتی وجدانی بودن و سبک‌های یادگیری مفهوم سازی انتزاعی و آزمایشگری فعال است.

کونارد (۲۰۰۶) خاطر نشان ساخت که ضرورت توجه به نقش صفات شخصیت در تبیین عملکرد تحصیلی افراد مطالعات فراوانی را به همراه داشته است. این در حالی است که پیش بینی عملکرد تحصیلی، یکی از موضوعات محوری مورد علاقه روان شناسی تربیتی است و در این راستا برغم وجود حجم کثیری از مطالعات درباره نقش آزمون‌‌های هوش، تحقیقات – و توانایی در پیش بینی عملکرد تحصیلی اخیر تأکید کرده اند که عوامل شخصیتی به ویژه در سطوح بالاتر تحصیلات رسمی، در پیش بینی عملکرد تحصیلی نقش بسزایی ایفا می‌کنند. علاوه بر این، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که رابطه بین هوش و عملکرد تحصیلی بویژه در محیط‌‌های دانشگاهی، به مراتب کمتر از اندازه مورد انتظار است. بر این اساس، به نظر می رسد که با کاهش توان پیش بینی کننده اندازه‌‌های مربوط به توانایی‌‌های شناختی در سطوح بالاتر تحصیلات رسمی، بر سهم متغیر‌های شخصیتی افزوده گردد. نتایج مطالعات مختلف نشان داده است که از میان صفات شخصیت، گشودگی جستجوی احتمالی و ظرفیت مواجه شدن با پدیده‌‌های ناآشنا) و وظیفه شناسی (سازماندهی، پشتکار و انگیزش در رفتار مبتنی بر هدف در روان شناسی تربیتی از جایگاه ویژه ای برخوردارند. اما صفات شخصیتی روان رنجورخویی، برون گرایی و خوشایندی به اندازه عامل‌های پذیرش و وظیفه شناسی در پژوهش‌‌های انجام شده بر روی عملکرد تحصیلی مورد توجه قرار نگرفته اند.

[۲] – Wagerman & Funder

[۳] – Petska